Europa, zet Islamitische Garde op de terreurlijst
Geactualiseerd. Eerder gepubliceerd in De Telegraaf: 22-02-2023
Februari is de maand waarin de Iraanse ayatollahs de verjaardag van hun islamitische staat vieren die Khomeini in 1979 stichtte. Het sinistere feest was dit jaar opvallend sober door de massale protesten van de kleinkinderen van de generatie uit 1979. Protesten waarbij niets minder en niets meer wordt geëist dan het verdwijnen van dit regime en zijn alles overheersende islamitische dwingelandij. Wanhopig fotoshopte de staatsmedia het geringe aantal feestgangers. De angst onder de eigen aanhang voor de val van het regime is voelbaar. Een aanhang die in de afgelopen 45 jaar is gereduceerd tot het kader van de Islamic Republic Guard Corps (IRGC) en zijn periferie.
De IRGC werd in 1979 uit vrees voor een staatsgreep van het intact gebleven op de Amerikaanse leest geschoeide leger van de Sjah gevormd. Het diende als een ideologische tegenmacht met de Waffen-SS als ontwerpmodel. Deze garde heeft geleidelijk het klassieke leger opzij geschoven en is nu de ruggengraat van het islamitische bewind. Met naar schatting 250.000 manschappen is de Garde niet alleen verantwoordelijk voor het nucleaire (en ballistische) raketprogramma, maar bezit het ook de eigen marine en luchtmacht. De rekruteringsvijver van de IRGC is hun bijna 100.000 man tellende buitenschild, Basij genoemd. Dat zijn paramilitairen die in de stadswijken de ogen, oren en de knuppels van de Staat vormen. De Garde stuurt ook de zwart geüniformeerde mobiele ordetroepen aan die zijn gemodelleerd aan de Ordnungspolizei en worden ingezet om het georganiseerde verzet de kop in te drukken.
De IRGC moordt ook via zijn buitenlandse tak, de Quads brigade. Een paar voorbeelden: de aanslag op de Amerikaanse en Franse vredestroepen in Libanon (220 Amerikaanse en 58 Franse doden) en de reeks van dertien bomaanslagen in Parijs (20 doden en 58 gewonden) in de jaren tachtig, de bomaanslag op het Joods cultureel centrum in Buenos Aires (85 doden, 300 gewonden) in de jaren negentig en de naar schatting 540 doodgeschoten dissidenten buiten Iran onder wie twee Nederlanders. Daarmee is de IRGC de grootste en machtigste terroristische organisatie ter wereld. Een terreurorganisatie die naar schatting meer dan vijftig procent van de economie van een land in handen heeft. In Iran is de Revolutionaire Garde alom aanwezig; van het beheer van de buitenlandse valuta (dollar) om goederen te kunnen importeren en exporteren, tot de olie- en gasindustrie; van grootschalige bouwprojecten van dammen en wegen, tot eigen banken en zelfs nieuwsagentschappen. Economisch contact met Iran zonder de IRGC is onmogelijk.
Jarenlang beweerden de ayatollahs, mede door hun lange arm in het Westen, de stem van de Iraniërs te verwoorden. Bijvoorbeeld door te ontkennen dat zij achter de moord op de Iraanse vluchtelingen zaten, of recentelijk nog door te beweren dat de protesten tegen het regime al afgelopen zijn, zelfs in een Nederlands tv-programma dat pretendeert onafhankelijk, onpartijdig en ongebonden achtergronden bij het nieuws te brengen.
De werkelijke stem van tachtig miljoen Iraniërs wordt tegenwoordig, mede door de opkomst van de sociale media, wel gehoord. De Iraanse bevolking smeekt de EU om de IRGC net als Amerika op de terreurlijst te zetten en daarmee de enige corrupte bron van inkomsten van dat regime te dichten. De islamitische republiek is dood, het lijk moet alleen nog begraven worden.
Keyvan Shahbazi is schrijver, cultureel psycholoog en bestuurslid van Comité Iran Vrij.
