Begin van het einde van islamisme is begonnen
In en buiten Iran staan mensen op tegen het islamistische regime in Teheran en komen ze met name op voor de rechten van vrouwen. Keyvan Shahbazi voorziet dat dit het begin van het einde is van islamisme in zijn vaderland. Hij zet uiteen 'waarom islamisten vrouwen haten'.
Profeet Mohammed bezat naar schatting tussen 11 en 46 vrouwen onder wie een aantal seksslavinnen wier mannen hij had vermoord bij zijn rooftochten op vaak joodse nederzettingen. Hij 'trouwde' op 53-jarige leeftijd met zijn bekendste vrouw Aisha toen ze nog 6 jaar oud was. Mohammed pedofilie verwijten is niet terecht, werpen islamisten tegen, 'want hij 'consumeerde' het huwelijk pas nadat Aisha 9 jaar was geworden'. Tja, ze kunnen weleens gelijk hebben, want sommige van zijn vrouwen waren ook beduidend ouder dan hij. Maar dit geeft wel een helder beeld van de rol die hij in zijn nieuwe religie toedeelde aan de vrouw.
De Egyptenaar Said Qutb (1906-1966), de belangrijkste ideoloog van de Moslimbroederschap, wordt gezien als de grondlegger van het islamisme. De Iraanse geestelijke Navab Safavi (1924-1956), de oprichter van Fadaiyan-e-Islam, de eerste jihadistische terreurgroep in Iran, bezocht Qutb in 1954. Hun doel was een bondgenootschap te smeden tussen de Soenitische en Sjiitische jihadigroepen. Ze vonden dat de islam door moderne invloeden te ver was afgedreven van zijn oorsprong zoals werd beleden door Mohammed en de vier schurken die hem opvolgden: Aboe Bakr, Omar, Oethman en Ali.
De kern van hun islamisme was de haat tegen Amerika en het Westen, gesymboliseerd in weerzin tegen vrouwenrechten. Tijdens zijn studie in Amerika had Qutb een hartgrondige afkeer gekregen van de vrijgevochten Amerikaanse vrouwen. Vrije, ongesluierde, autonome vrouwen met gelijke rechten aan mannen vond hij het ultieme teken van de verdorven en gecorrumpeerde westerse cultuur. Qutb werd in 1966 ter dood veroordeeld wegen het beramen van een moordaanslag op de Egyptische president.
Hetzelfde lot had tien jaar eerder Navab Safavi getroffen wegens een geplande moordaanslag op de Iraanse premier. Vóór zijn terechtstelling had hij persoonlijk een jonge geestelijke gerekruteerd genaamd Ali Khamenei, tegenwoordig de opperste leider van de Iraanse islamitische staat. In 1962 kwam ayatollah Khomeini in opstand tegen de hervormingen van het kiesrecht en familierecht waarbij Iraanse vrouwen gelijke rechten kregen. Na Safavi vond Khamenei zijn nieuwe geestelijke leider in Khomeini. 'De overheid begeeft zich op het terrein van de islam en wil de rechten van mannen en vrouwen gelijkstellen. Wie in de gelijkheid van de rechten van vrouwen en mannen gelooft, heeft de islam zijn lot al bepaald', schreef Khomeini. Dit dreigement werd destijds niet serieus genomen.
De verplichtstelling van de hijab direct na de revolutie van 1979 maakte Iraanse vrouwen de grootste groep slachtoffers van de nieuwe islamitische staat. Stap voor stap werden hun rechten beperkt tot ze voor de wet werden gereduceerd tot een minderwaardige menssoort onder toezicht van een man. Niet alleen hun getuigenis woog de helft van een man, ze erfden ook de helft, mochten zelfstandig geen officiële documenten aanvragen, hadden geen recht om te scheiden en ouderlijk gezag te hebben over eigen kinderen.
Anno 2025 is de lijkenlucht van het islamisme het beste waarneembaar in de Iraanse steden. Juist de kleindochters van de generatie die achter het islamisme van Khomeini aanliep trotseren het brute geweld van de ordetroepen, verbranden hun hoofddoeken en knippen hun haren op straat en eisen dezelfde rechten en vrijheden als de westerse vrouwen. Het begin van het einde van het tijdperk van het islamisme is in Iran begonnen.
Keyvan Shahbazi is schrijver, cultureel psycholoog en bestuurslid Comité Iran Vrij.
